ÜLKEMDE NELER OLUYOR!!
Vay babam vay.Neler oluyor neler.Valla fiziksel olarak herşeyimiz varda manen huzurumuz yok sadece madde huzur vermiyor ki, sokaklar canilerden geçilmiyor.Kafa kesenden tut devletin polisini öldürene kadar ,ne istersen var.Kadın ve çocuk istismarından tut da aile cinayetlerine kadar sayabileceğin kadar say.
Metromuz var,metrobüsümüz var, marmarayımız var da ona huzurla binecek ahvalimiz yok. Yani can güvenliğimiz yok.Korku ve endişelerimiz çok.Efendiler ülkeler çift kanatlı kuş gibidir bir kanadı maddi ise diğer kanadı maneviyattır yani ailedir, ahlaktır,edeptir,erdemliktir,
Lakin görülüyor o ki tek kanatla bu ülkeyi uçurmaya çalışıyorsunuz. O da böyle sosyal çaresizlikler doğuruyor ve hayatı yaşanılmaz hale getiriyor. Polisi tedbirlerin yetmediğini hatta kanunların yetersizliği kendini her ahvalda gösteriyor. O zaman tez elden kuşun ikinci kanadına gereken önemi veriniz.İnsanı doğal
yatkınlığının ötesine zorlamadan başta aile olmak üzere tüm sosyal kurumların islahını sağlayarak çocuklara sevmeyi, adaleti,iyiliği,paylaşmayı,
öğretmenin zamanı geldi de geçiyor bile.
Milletlerin varlığında aile esastır lakin eğitim bir süreç olduğundan okullarıda unutmamak lazımdır.Okulları sadece bilim yuvası değil aynı zamanda bir eğitim yuvası haline yeniden kazandırmak gerekmektedir. Okullarımızı acilen yabancı değerlerden önce öz değerlerine dönüştürüp çocuklarımızı farklı değerler zincirinde
bunalımlara sokmadan sevgiye,kardeşliğe,erdemliğe dayalı bilim ve fen öğretilmelidir.
Geçen yıl köyüme birkaç günlüğüne gittiğimde çamurlu ve bozuk o sokaklarda patlamış, dikişleri sökülmüş bir küçük top birkaç plastik yoğurt kapağı ile kurdukları oyunlarının keyifini ve yüzlerindeki sevinci ve gözlerindeki ışıltıyı görünce istanbulda görev yaptığım yıllarda bir oda dolusu lüks oyuncaklarıyla
mutlu olmayan çocuklar aklıma geldi.Yokluk içinde mutluluk varlık içinde mutsuzluk neden? Mesela aile o çocukları her sabah ve her akşam anne-baba-nine ve dede ile beraber aynı saatte sofraya oturuyor ve aynı saatte uyuyorlar. Açıkınca yiyorlar, sevgiyi ve üzüntüyü beraber yaşıyorlar. Yokluğu ve varlığı
beraber idrak ediyorlar. Modern aileler gibi günde birkaç dakika o da öğütle geçirmiyorlar hayatlarını.Davranış şarttır.Unutmamak lazımdır ki DAVRANIŞ-DAVRANIŞI DOĞURUR.Çocuklarımızı ve gençlerimizi öteleyerek değil yakınlaşarak birebir sevgiyi ve sevmeyi yaşatarak kazanmamız gerekiyor.Veliler-anneler-
maddi fedakarlıklarınıza eyvallah da acaba bir o kadar da çocuklarınıza gerekli sevgiyi ve saygıyı veriyor musunuz.İsterseniz son bir ayda kızınza ve oğlunuza özel günler haricinde kaç defa seni seviyorum dediniz.Mecnun olmadan hep leylamız olsun diyoruz.Önce cebimizden çok gönlümüzü açalım o zaman mecnunda biziz
tahirde biziz,ferhatta biziz.
İnsani derinliğimizle kurduğumuz sevgi ve saygıya dayalı ailelerin oluşturduğu milletlerin bireyleri olmanın huzuru ile selam ve saygılar.
AHMET AL /15.10.2024
