Burada bizim muhatabımız kim?
Burada hedef önemli, hedefi iyi görmek lazım. Ben hedefi devletin inşallah iyi gördüğüne inanıyorum, inanmak da istiyorum. İyi görmüş olmalı; bu işten dönüş yok. Dönüş kıyameti getirir, farklı bir şey.
Yani PKK dediğiniz oluşum ya da YPG dediğiniz oluşum… Birbirlerinden farkı yok zaten, tamamen uluslararası güçlerin hâkimiyetindeki bir oluşum. Dolayısıyla böyle bir oluşuma karşı yaptığınız hamleler boşa çıkmaz mı? Çünkü patronları belli.
Oslo anlaşmasında bir muhatap yoktu, yani karşıda bir muhatap yoktu. Devlet bir program çizdi ve bu programa göre hareket etmeye çalıştı. O program bir yerde tıkandı ve bozuldu. Şimdi şunu anlıyorum ki devlet bir muhatap yakalamış ve bu muhatabı da iyi değerlendiriyor, muhataba da konusunda değer veriyor. Onu da iyi anlamak lazım. Muhatabın içinde bulunduğu konu itibarıyla da çok değerli, çünkü muhatabın bir kesime hitabıyla bir takım eylemler veya düşünceler değişebiliyor.
Devlet Bahçeli’nin bu hadiseyi başlatması böyle sıradan bir hadise olmamalı. Zannediyorum bir programa dayalı bir şey. Yani devlet, hükümet etrafındaki jeopolitik durumu gayet iyi görüyordur.
Bu bölgede büyük bir coğrafyada uzun yıllar hâkimiyet kurmuşsunuz ve idare etmişsiniz. Mecburen Anadolu topraklarına sıkışmışsınız. Ya çok daha küçüleceksiniz ya da kapsama alanı itibarıyla daha da büyüyeceksiniz. Büyüme tesirinizi görüyor dünya.
Devlet, Birinci Dünya Savaşı haritalarının değişmesini istemiyor bir defa; ikinci bir harita istemiyor. Biliyorsunuz dünya bu bölgede ikinci bir harita planladı. Arabistan’ı beşe bölecek, Suriye’yi üçe bölecek, Irak’ı üçe bölecek. Bunu fark etti ve bu bölünmenin olmasını istemiyor.
Diyor ki: “Siz Sykes–Picot ile bir harita çizdiniz, ben bu haritaya razıyım. Buranın mirasçısı olarak, benim daha önce burada tecrübelerim var, durun.” demeye çalışıyor. Niye diyor? Daha önce güçsüzdü, diyemiyordu. Güçlendikçe hem eylem hem fikir üretmeye başlıyor ve bunu söyleyebiliyor.
Aslında devlet gömleğini, elbisesini genişletmek istiyor. Çünkü bu gömlekle problem sürekli devam edecek. Bu gömlek üzerimizde durduğu sürece bir problem ve bu problem nesiller boyu gidecek
Ben bölgenin insanıyım. Şöyle özetleyelim: Babam gördü, ben gördüm, şimdi evladım da görüyor.
Devlet ya küçülecek ya da büyüyecek. Büyümek derken toprak büyüklüğü değil. Biz İslam ve Osmanlı coğrafyasında zaten istemesek de hâkimiz, lideriz. Bizim bölgemizde de bizden başka lider yok.
Devlet de bunu hissetti ama problemi ne dedi Tayyip Bey? “Bizim içeride bir birlik yapmamız lazım. Vahdet yapmamız lazım.” Vahdeti nasıl yapacaksınız? Siz elbiseyi küçültmüşsünüz Osmanlı’dan sonra. Kültürel elbiseyi küçültmüşsünüz, dini bakışı küçültmüşsünüz. Birçok daralmış ve sıkıntılı alan var.
Bu sıkıntılı alanlar içeride kendinden olan insanı öteye itmiş. Yani Türkiye’de bir Kürt problemi yok; Güneydoğu’da farklı bir bakış ve eylem problemi var. Bu problem giderek bir Kürt problemine dönüşüyor. Bunu devlet gördü ve buna tedbir alıyor.
Muhatabı kim?
Ama ben bu işte devletin ve diğerlerinin muvaffak olacağı kanaatindeyim. İyi anlaşılması lazım. Devlet bu işe karar vermiş, hükümet de bunu riske almış, Cumhurbaşkanı da almış, Cumhurbaşkanlığının ortağı olan Devlet Bahçeli de almış. “Biz bu işi düzelteceğiz.” Bu bir devlet projesi.
Hatırlarsanız, 2–3 sene önce böyle bir şeyin olacağını söylüyorduk, görüşmelerin olduğunu söylüyorduk. Ama muhatap konusunda bir çalışmanın olduğunu biliyorum ben. Muhatap kim alındı? Şu anda muhatap ne Amerika, ne Almanya, ne orası ne burası; direkt siyaset.
Siyasetin arkasındaki silahlı güç anlayışı, muhatap net alındı. Daha önce bu muhatap alınamıyordu. Niye alınamıyordu? Çünkü milliyetçi topluluk “nasıl olur alırsınız bunu?” diyebiliyordu. Bunun lideri olan Devlet Bahçeli risk alıyor, “evet” diyor. “Siz gitmeyecekseniz bırakın ben üç arkadaşımla gideyim, bu işi halledeyim.” Bu, bunu resmen gösteriyor.
Kimse hain falan değil. Bu proje için 10 sene sonra hepimiz sevineceğiz. Çünkü bir şeyi durduruyorsunuz. Şimdi karşı tarafı kabul etmek; burada bir muhatabı kabul ettiniz. Bu muhataba diyorsunuz ki: “Senin varlığını ben kabul ettim. Senin yaptığın eylemleri biliyorum, bu eylemlerin suç olanlarının tamamını yargılayacağım. Diğerlerini de affetmem lazım.”
O da diyor ki: “Bunu çabuklaştıralım. Kurduğumuz bu komisyon, hükümet ve Meclis bunun kanunlarını çabuk geçirsin. Oryantasyon, uyum vs. bunları çabuk yapalım.” Buna da Devlet Bahçeli cevap veriyor: “Siz gitmezseniz ben çabuk giderim.” Şayet Meclis’te kurulan komisyon bu çerçevede karar alamazsa, hiç kimse bu ziyarete yanaşmazsa, herkes üç maymunu oynamanın merakında ısrar ederse, açık açık söylüyorum: Alırım yanıma üç arkadaşımı, kendi imkânlarımızla İmralı’ya gitmekten gocunmam, çekinmem; bir masa etrafında yüz yüze gelmekten de imtina etmem.” Sürecin asıl muhataplarından birisiyle doğrudan temas kurulmayacaksa sonuç nasıl alınacak, ilerleme nasıl kaydedilecek?
Niye çabuk yapmalıyız?
Çünkü bakın, dinimizde iki şeyi de acele ediniz derler: Birisi kız evlendirmekte, birisi de cenazeyi gömmekte. Siz hem düğün yapıyorsunuz hem cenazeyi gömüyorsunuz. Bu ikisini beraber hızlıca yapmanız lazım. Hızlıca yapmanız lazım ki yavaş giderse Oslo gibi tehlikeler var. Etrafınızda bu işin olmamasını isteyen ülkeler var, istihbaratlar var. Bu bölgeye gözünü dikmişsiniz; sizin coğrafyanız bir kader. Sizin coğrafyanızın size düşmesi bir kader. Öyle bir kader ki, öyle bir coğrafyadasınız ki herkesin gözü burada olabiliyor.
Bakın hükümetin almadığı bütün riskleri Devlet Bey alıyor. Devlet Bey hükümeti yıpratmamak anlamında diyor ki: “Benim kahraman o, sen yap, ben senin ortağınım, ben bu işe devam ediyorum.” Bu danışıklı dövüş şeklinde yürüyor, önceden alınmış bir karar uygulanıyor.
Şimdi aslında devlet geçmişte yaptığı bir hatayı düzeltiyor.
Terörist… Siz teröristin tarafına gidin, dinleyin. Devleti muhatap almıyor, itiraz ediyor. Masaya oturmak birinci mağlubiyettir. Masaya oturması birinci mağlubiyettir; siyasette muhatap alınması çok önemli bir şey.
Yani burada devletin bir demir yumruğu var; bir sağ eliyle vuruyor, sol eliyle de diyor ki: “Gel, bu işi ne düşünüyorsan samimiyetle konuşalım, nasıl çözeceğimizi de konuşalım.” Bu konuşmak çok kötü bir şey değil, konuşmak lazım. Çünkü biz kendine güvenen, ne yaptığını bilen devletler kurmuşuz hep.
Türkiye’de devlete değil, sisteme direniş göstermemiz lazım
İçeride ise apayrı bir şey. Türkiye’de devlete değil, sisteme direniş göstermemiz lazım. Yani direnmemiz lazım, sistemin bozukluklarına direnmemiz lazım. Ve bu direnmeyle beraber bir de diriliş koymamız lazım ortaya. Bu dirilişin sonunda da bir devrime gidilmeli. Bugün siyaset böyle bir devrimi yapıyor; direniş olmadan bir devrim yapıyor. Kavga ettiği bir muhatabına diyor ki: “Gel, beraber konuşalım, bu işi çözelim. Sen bu halkın sembolü olmuşsun; senin şahsında konuşacağım ki halkı ikna edeyim, onu teröre doğru götürtmeyeyim.”
Geldiğimiz noktada Devletin bakışı bu Aslında sorun da çözüm de bir sistem sorunu. Biz geçmişten bu yana olan süreçte sistemik yapımızı, idari yapımızı tamamen batı standartlarıyla donattık, kendi mefkuremizle donatmadık.
Yani Türkiye’de devlete değil, sisteme direniş göstermemiz lazım; Sistemin bozukluklarına direnmemiz lazım. Ve bu direnmeyle beraber bir de diriliş koymamız lazım ortaya. Bu dirilişin sonunda da bir devrime YOL AÇMAK LAZIM.
USPUM Başkanı/ Muhammed Taha GERGERLİOĞLU/ www.uspum.org.tr
